Met de kleine achterop en mijn vrouw achter mij, fietsen we richting de Nieuwe Amstelbrug. Het is koud, het waait en het regent. Ik zie de slagbomen van de brug naar beneden gaan. In dit weer gaan we niet wachten voor een open brug. Gelijk slaan we rechts af de Amsteldijk op naar de Berlagebrug. Doorfietsen voordat ook die opengaat. Bij de kruising voor de brug zie ik een kans, om met groen licht, tegen het fietsverkeer in de brug over te steken. Gehaald! Aan de overkant stop ik even en kijk samen met de kleine achterom. 

C’est Moi: “Waar is mama?” 
Laila: “Die wacht nog voor een stoplicht.”
C’est Moi: “Kijk, daar komt de boot aan. We waren sneller dan de boot.”
Laila: “Dat is snel!”

C’est Moi: “Ah, daar komt mama aan fietsen. Ze heeft het ook gehaald.”
Laila: “Heeft mama het ook gehaald?”
C’est Moi: “Ja, zij is ook sneller dan de boot.”
Laila: “Zo, die boot is langzaam.”

Koffie.