Posted on

Het Bakhuys Amsterdam

Even genieten bij Het Bakhuys van een koffie (voor papa) en een ham-kaas croissant. En mensen kijken. Ondanks dat het bedtijd is willen we nog lang niet slapen. Koffie.

©2019, alle rechten voorbehouden. VFJ• VanderHoek Fotografie en Journalistiek/Auke VanderHoek.

Posted on

Ja mooi maar nee…

“Ja, heel mooi. En ja het kan. Maar nee, geen goed plan, Laïla.”
Ondertussen loop ik naar het aanrecht en pak de stoffer en het blik. 
“We gaan de zandbak niet naar binnen verhuizen.”
En buk voorover om alvast één emmer aan zand naar buiten te kieperen. 

Koffie. 


©2018, alle rechten voorbehouden. 
VFJ• VanderHoek Fotografie en Journalistiek/Auke VanderHoek.
Posted on

Familie What’s App: schoenen uit!

Op de familie What’s App: “De trap en de vloeren zijn weer helemaal schoon. Ik heb gestofzuigd en gedweild. Maw schoenen uit bij binnenkomst!” Dit schreef ik vooral om Ozichi een plezier te doen. Laten zien dat ik daadwerkelijk wat doe en haar geklaag over het mannenvolk in ons huis serieus neem. Dat het jongste familielid in de zandbak in de tuin deze app nog niet heeft begrepen blijkt als ze naar binnenstormt op haar modderlaarsjes en op de wc klimt voor een poepje. Laïla: “Papa, poep!”. C’est Moi: “Ja, dat dus”. Koffie.


©2018, alle rechten voorbehouden. 
VFJ• VanderHoek Fotografie en Journalistiek/Auke VanderHoek.
Posted on

Fris gemis

Jazeker! Er zit nog een beetje in, net genoeg voor nog één keer tandenpoetsen. Voorzichtig rol ik de tube nog verder op, tot het uiterste. Heel voorzichtig extra kracht zetten. Ja, daar komt het en dan… -PLOP!- Schiet de pasta zo over mijn tandenborstel heen en in de afvoer van de douche. Voor het slapengaan dan maar niet, maar morgenochtend dan weer wel. Koffie. 


©2018, alle rechten voorbehouden. 
VFJ• VanderHoek Fotografie en Journalistiek/Auke VanderHoek.
Posted on

Samen dansen

Laïla zit aan de keukentafel van een chocolade rijstwafel te snoepen. Het nazomer zonnetje valt de keuken binnen. En met een kop koffie in mijn hand en een afwasschort om, begin ik te dansen op Quincy Jones’ Secret Garden. De kleine begint te glimlachen. Klimt van haar stoel af. Komt naar me toe en zegt: “Handje?” Ze kijkt naar mijn voeten en volgt, klemt de rijstwafel onder haar kin en pakt met haar andere hand mijn andere hand vast. We dansen het nummer uit. Met kleine omhoog getild in mijn armen. 
Dames en heren, vrienden en andere dierbaren. Dat is een moment wat niemand me ooit meer kan afnemen. Ik prijs de Heer.


©2018, alle rechten voorbehouden. 
VFJ• VanderHoek Fotografie en Journalistiek/Auke VanderHoek.
Posted on

Poepje gedaan

Ze wil de de hele tijd ‘plasje doen’ terwijl ik haar probeer aan te kleden. Dat schiet niet op. Steeds op en neer naar van de commode naar de badkamer, ‘potje zitten’ en ‘klaar’ met niks erin. Wijzer geworden door ervaring blijf ik op en neer gaan achter dat kind aan. Want als ik als ouder net te vroeg mijn geduld verlies en denk, ‘plasje doen het zal wel’ zit ik met de shit. ‘Papa, Laïla poepje gedaan’. Juist ja…. Koffie. 


©2018, alle rechten voorbehouden.
VFJ• VanderHoek Fotografie en Journalistiek/Auke VanderHoek.
Posted on

Van die dingen…

Ozichi: “Waar kan ik mijn dinges in steken?”
C’est Moi: “Wat is je dinges en in wat wil je het steken?”
Ozichi: “Ja, je moet de dingen wel beter begrijpen als ik je dingen zeg.”
C’est Moi: “Weet jij hoeveel variatie je hebt in je ‘dingen’?”
Ozichi: “Hou op over dat ding. Je weet drommels goed wat ik bedoel.”
C’est Moi: “Sorry, maar ik mis hier een ding.”
Koffie.

©2018, alle rechten voorbehouden. VFJ• VanderHoek Fotografie en Journalistiek/Auke VanderHoek.
Posted on

Dikke grote afro

Chichi: “Nou, dan moet ik elke keer kammen en vlechten. Liever niet.” Terwijl de kleine (Laïla dus) onder de terrastafeltjes, bij Marmaris op het Hoekenrodeplein, door avontuurt. En ik de hoek van het tafeltje boven het VanderHoekje met argusogen in de gaten houd, antwoord ik Chichi: “Ik kan niet wachten tot ze een grote dikke afro heeft! Dan heeft ze tenminste iets van een bumper op haar hoofd.” Ik weet Laïla steeds snel te troosten. Ze is dan ook een bikkel die makkelijk te troosten is en haar ogen na de zoveelste tuimel, stoot of noodlanding na paar tranen al snel op het volgende spannende ontdekkingstocht heeft gericht. Maar al die avonturen gaan mij niet in de koude kleren zitten. Wie troost er mij? Ik hou zo geen haar op mijn hoofd over. Koffie? 

©Auke VanderHoek 2017, alle rechten voorbehouden.
Posted on

Kort samengevat

Tijdens het avondeten gaat het gesprek over hoe wij, Chichi en ik, als tieners waren. Vervolgens vraagt Jelle hoe ik eruit zag toen ik 20jaar geleden Chichi mee uit vroeg (en toen ook een blauwtje liep). Verlegen volgens Chichi. En ik vertel dat ik dun haar had met diepe inhammen zoals mijn vader etc. Chichi weet het echter allemaal schappelijk samen te vatten. Chichi: “Dun haar en beetje kalend? Je was kaal met beetje haar erop!” Jawel, ze is weer thuis. Gaat lekker hiero. Goedemorgen allemaal. Koffie? 


©Auke VanderHoek 2017, alle rechten voorbehouden. 
Posted on

Fruit versus duim

Als de lepel met het Jumbo fruithapje concurreert in prioriteit met het vuistje met het zo lekkere duimpje en het een discussie wordt waarbij het fruithapje alle kanten opgaat behalve daar waar het heen moet… Koffie.

Auke VanderHoek

©2017 Auke VanderHoek, alle rechten voorbehouden.